Door: Mario Hooijmans.

Oorspronkelijke titel: Sexual liberation bondage?

Iedereen die zich ooit vragen heeft gesteld over de exponentiële groei in de laatste decennia van openlijke seks in de media, moet op een gegeven moment een paradox tegenkomen: is deze zogenaamde seksuele vrijheid waarlijke vrijheid? Of is het eigenlijk een blinde onderwerping aan passie die elke rationaliteit probeert uit te sluiten? En waarom vinden de autoriteiten het blijkbaar prima dat er zo’n enorme verspreiding van pornografie is?

In Sexual Liberation and Political Control betoogt E. Michael Jones dat onze zogenaamde seksuele “vrijheid”, waarvan we zouden willen geloven dat het menselijke vooruitgang is, in werkelijkheid een vorm van politieke controle is. Hoewel het voor de meeste mensen geen geheim is dat lust een vorm van verslaving is, wordt het volgens Jones echter uitgebuit door het huidige politieke regime in hun eigen voordeel. Het feit dat mensen dit niet herkennen, is omdat er twee Gnostische waarheden bij betrokken zijn.

De ene is de ‘exoterische’ waarheid. Een waarheid gepropageerd door het regime door middel van reclame, seksuele voorlichting, Hollywood-films en het universitaire systeem. Deze waarheid, verzonnen om de algemene consumptie te ondersteunen, is dat seksuele bevrijding vrijheid is. De “esoterische” waarheid echter, die waarheid die het praktische beleid van het regime beïnvloedt, met andere woorden de mensen die profiteren van deze” vrijheid “, is precies het tegenovergestelde. Voor hen is seksuele vrijheid een vorm van controle, een manier om het regime aan de macht te houden door gebruik te maken van de passies van de naïeve mensen. De naïeve mensen zijn zij “die zich identificeren met hun passies alsof ze van hen zijn” en “zich identificeren met het regime dat hen ogenschijnlijk in staat stelt hun passies te bevredigen.” [1]

In tegenstelling tot wat de meeste filosofen nog zouden willen geloven, ontstond de exploitatie van seks als een vorm van sociaal-politieke controle tijdens de periode van de Verlichting. Deze periode was beter bekend als de Eeuw van de Rede, toen wetenschappers en filosofen het universum begonnen uit te leggen als een machine met als centrale uitganspunt de zwaartekracht. Door de heiligheid te verwerpen, werd de maatschappij en later ook de mens een machine die door passie werd aangedreven. En zo manifesteerde zich de ‘esoterische’ waarheid dat de mens die de passies zou beheersen, de mens zou beheersen.

[1] E.M. Jones, Libido Dominandi seksuele bevrijding en politieke controle, p.2

(Dit bericht bracht zoveel spammail dat het reactie-veld verwijderd moest worden. Wil je reageren, doe dat dan via de mail.)